Kampershoek noord
Grootschalig professioneel archeologisch onderzoek sinds 1994 in de oude akkercomplexen tussen Weert en Nederweert heeft een aanzienlijk aantal vindplaatsen uit de periode Late Bronstijd (ca. 1100 v. Chr.) tot de Late Middeleeuwen (ca. 1500 n. Chr.) opgeleverd.
Dit akkercomplex sluit aan bij het gebied vanaf de Boshoverheide in het westen tot aan de rand van de Groote Peel in het noord-oosten. De omringende archeologische campagnes in Laarveld, Kampershoek-Zuid, De Raak, Rosveld (Pannenweg Nederweert) en Hoebenakker (Nederweert) completeren deze opgravingen. In een strook van 3 bij 1,5 kilometer kennen we het voormalige landschap gedetailleerd en bijna iedere nederzetting of grafveld uit de Late IJzertijd en Romeinse tijd is in kaart gebracht. Met name de grafvelden uit de Late IJzertijd zijn als ensemble uniek binnen Nederland, en hebben mede om die reden een plaats gekregen binnen de Nationale Onderzoeksagenda Archeologie. Ze leveren heel veel gegevens op over het grafritueel en de bevolkingsopbouw, alsmede over de materiële cultuur en chronologie vanaf de Late IJzertijd.
Tot ver in de 20ste eeuw waren in dit gebied nauwelijks archeologische vindplaatsen onder de oude akkercomplexen bekend. Pas in de jaren zeventig en tachtig werd archeologisch onderzoek ontwikkeld. Op het eiland van Weert waren eerste amateurarcheologen aan zet. Bijvoorbeeld de Archeologische Werkgroep Philips van Horne heeft hier veldverkenningen uitgevoerd. De vondst van een depot van bronzen vaatwerk in 1992 bij de Laarderweg, gevolgd door een proefonderzoek door leden de Stichting Streekarcheologie Peel, Maas en Kempen vormde het startpunt van een reeks grootschalige onderzoeken door de Universiteit van Amsterdam.
Zeldzame vindplaatstypen in het gebied zijn kampjes uit de steentijd, prehistorische huisplattegronden, begravingen van voor of direct na de Late IJzertijd/Romeinse tijd en versterkingen, villae- en domeincentra (Villae zijn zeer kleine nederzettingen van niet meer dan twee of drie boerderijen bij elkaar), cultusplaatsen en kapellen.
Op de oudste kadastrale en topografische kaarten uit de 19de eeuw manifesteert het oude cultuurareaal zich als een aaneengesloten reeks akkercomplexen. Omdat het akkerareaal in de genoemde periode werd omringd door uitgestrekte heide- en veengebieden, komt het op kaarten over als een eiland. De microregio wordt daarom aangeduid als Eiland van Weert. Rond de oude akkercomplexen is sprake van een zone met kleine, door hagen en houtwallen omsloten percelen: parallelle wegen lopen vanaf hier verder de heide in. Delen van de gemene gronden werden ter plaatse ontgonnen in kleine perceeltjes. Grotere ontginningen waren in feite tot aan de invoering van de kunstmest in het begin van de 20ste eeuw onmogelijk.
Opgravingen in Kampershoek en Molenakker
In onderstaande slideshow vindt u enkele afbeeldingen van de archeologische vondsten.
